Bezsensopedia również nadaje swój teletekst!
Teletekst – tekst dostarczany nam przez stacje telewizyjne. Teletekst włączamy wciskając na pilocie do telewizora odpowiedni przycisk, który z niewiadomych przyczyn w każdym modelu znajduje się w zupełnie innym miejscu. Następnie przy pomocy trzycyfrowych liczb wybieramy odpowiednią stronę internetową teletekstową. Metoda ta wydaje się być dość prosta, jednak nie każdy ją potrafi (i niestety tyczy się to nie tylko emerytów).
W obecnych czasach teletekst przegrywa ze swoim młodszym bratem o imieniu Internet. Nazywany jest niekiedy nawet Internetem dla ubogich czy Internetem lat 90.
Zastosowanie[]
Najczęściej teletekst używany jest do sprawdzania programu telewizyjnego (gdy ktoś wyniesie gazetę z programem do drugiego pokoju) lub wyników sportowych. W erze cyfrowej ma minimalne znaczenie.
Szata graficzna[]
Obrazek w teletekście, 1988, koloryzowane
Inny obrazek o zbliżonej jakości
Teleteksty posiadają bardzo ekonomiczną szatę graficzną. Białe (ewentualnie żółte lub błękitne) napisy na czarnym tle. Czasami pojawiają się obrazki z pikseli wielkości klocków Lego.
Gdy program słabo odbiera, zamiast tekstu widzimy jakiś szyfr składający się z chińskich znaków.
Zalety teletekstu[]
- nie występują tutaj fora znane z internetu, skutkiem czego nie musisz czytać twórczości trolli i frustratów. Jednakże, moderacja wpadła na pomysł serwisów na SMS-y, przez co można czytać wpisy pisowców i emerytów.
- brak wirusów komputerowych
- stosunkowo prosta obsługa
- działa gra w statki.
Stacje telewizyjne[]
Każdy szanujący się kanał telewizyjny ma swój własny teletekst. Teleteksty te znacznie się od siebie różnią, ale nie zawsze. Dwójka ma prawie taką samą Telegazetę® jak jedynka. Prawie czyni jednak wielką różnicę - dwójka nie ma działu sport, przez co traci połowę funkcjonalności. Przykładowy Polsat natomiast swoją GAZETĘ TV aktualizuje raz na tydzień.